Voor het project Stadscollectie x Fotograaf kreeg fotograaf Tarona een 18e eeuws kelkglas uit de Stadscollectie Rotterdam toegewezen. Met daarop gegraveerd: ‘De Oost-Indische Compagnij’ en ‘VOCR’. Welke associaties roept dit bij haar op? En welk beeld maakte zij, in reactie op dit collectiestuk? Je ziet het in het tweeluik hieronder.
Wanneer ik naar het glas van het VOC kijk, denk ik aan het verlies van (de) mensheid op grote schaal
Links: 18e eeuws VOC-kelkglas. Rechts: de visuele reactie van fotograaf Tarona op het collectiestuk.
Tarona vertelt hoe ze tot haar visuele reactie op het VOC-glas kwam.
‘In 1621 richtte de VOC de WIC (West-Indische Compagnie) op. Voor hen was de Trans-Atlantische driehoekshandel op West-Afrika, de Caraïben en Noord- en Zuid Amerika de belangrijke handel. Een handel in tot slaaf gemaakte Zwarte mensen. Tijdens mijn onderzoek naar de WIC, ontdekte ik een website genaamd ‘Atlas Of Mutual Heritage’. Hier is een groeiende databank te vinden over het octrooigebied van de VOC en de WIC. Ik dacht daarbij vooral aan de woorden ‘Mutual Heritage’. ‘Heritage’ laat zich in het Nederlands vertalen naar ‘erfenis’.’
Het Van Dale woordenboek definieert dit als volgt;
1. dat wat een overledene nalaat, dat wat iem. van een overledene erft;
2. (figuurlijk) dat wat een vorige generatie of persoon tot stand heeft gebracht.
‘In beide gevallen is de definitie van het woord toepasbaar: Nederland heeft grote welvaart en privileges genoten als het gevolg van deze periode. Anderzijds ervaren zwarte mensen en mensen van kleur als gevolg van deze gebeurtenissen nog altijd de consequenties op meerdere vlakken; socio-economisch, spiritueel, mentaal en zelfs fysiek. De overeenkomst waarmee zowel de VOC als de WIC zijn welvaart en macht kon bereiken, zijn de reizen over het water. Deze maakten al deze verplaatsingen, brute veroveringen en het algemene verlies van morele waarden en menselijke waardigheden mogelijk.’
‘Wanneer ik naar het glas van het VOC kijk, denk ik aan het verlies van (de) mensheid op grote schaal, fysiek, metaforisch en spiritueel. Om dit verlies aan te duiden, kies ik er bewust voor om geen persoon in mijn beeld op te nemen. Ondanks dat portretten – met name van Zwarte mensen – mijn specialiteit zijn. De zee dient als metafoor voor de vele verplaatsingen van de VOC en WIC (en de verbindende factor hiervan), het rode object staat voor het verlies van (de) mensheid tijdens deze periode (en tot op heden). De abstractie van het beeld in algemene zin dient als metafoor voor de voortdurende onduidelijkheden als gevolg ervan.’
‘Het is mijn hoop om met dit beeld vragen op te roepen die tot denken aanzetten. Het glas is een erfenis, iets dat is nagelaten. Maar wat is de erfenis die wij, als zwarte mensen en mensen van kleur, overhouden aan dit alles?’
Locaties foto Tarona: Maasboulevard & Waalhavenweg