Fotograaf Khalid Amakran kreeg een schilderij uit de Stadscollectie Rotterdam toegewezen, waarop hij met zijn eigen werk reageert. Het gaat om het portret dat de destijds beroemde Rotterdamse kunstschilder Adriaen van der Werff (1659 – 1722) maakte van zijn dochter Maria van der Werff. Welke associaties roept het bij hem op? En hoe zien we dat terug in het beeld dat hij maakte?
Een opmerkelijk contrast viel me direct op, dat me akelig bekend voor kwam
Links: Het portret van Maria van der Werff, door Adriaen van der Werff. Rechts: Het portret van Xueli, geboren met albinisme.
‘Op het eerste gezicht verraste dit schilderij van Adriaen van der Werff me,’ zegt Khalid over het werk dat hij kreeg toegewezen.
‘Ik ben geen enorme kenner of liefhebber van schilderkunst. Ik ken dit soort portretten eigenlijk alleen van mannen die een stempel op de geschiedenis gedrukt hebben. Zij het positief of negatief, dat leek portretschilders destijds om het even te zijn. Ik wilde hier iets mee, een meisje dat op vorstelijke wijze op een voetstuk gezet wordt. Geflankeerd door het duister aan haar linker-, en een engel aan haar rechterzijde. Een opmerkelijk contrast, dat me akelig bekend voor kwam.’
Amakran vraagt aandacht voor albinisme
Opgegroeid in het Spangen van de jaren ’90 zag Khalid van dichtbij wat het betekent om er niet bij te horen, vertelt hij. ‘Ik ben geboren met albinisme, aan aandacht kwam het mij nooit tekort. Vaker ongewenst dan gewenst vang ik mijn hele leven lang al de blikken op van mensen wiens aandacht ik ongevraagd trek in het voorbijgaan. Op het schoolplein was ik een makkelijk doelwit: ik viel op, werd vreemd gevonden. Ik was anders, dus minder. Een realiteit waar iemand zonder albinisme moeiteloos aan voorbij gaat.’
Mensen met albinisme: noticed by many, truly seen by few
‘Sinds 2022 is Xueli de ‘UNESCO Goodwill Ambassador for the fight against racism and discrimination’. Vanuit haar bijzondere positie spant ze zich onder andere in om meer bewustwording te creëren rondom albinisme. Ik leerde haar kennen toen ze 13 was, legde haar vast voor een rubriek in een grote krant. Sindsdien zie ik haar om de paar jaar, om weer een portret te maken of om samen op de foto te gaan voor een andere fotograaf. Haar stappen lijken almaar groter te worden. Haar modellenwerk, de oprichting van haar eigen stichting ‘The Open Eyes Foundation’, ambities en idealen lijkt ze fluitend met elkaar af te wisselen. Ze is een voorbeeld voor de buitenwereld en wordt op een voetstuk geplaatst. Maar hoeveel mensen zien ook de schaduwzijde die een hoop mensen met albinisme met zich meedragen? Met dit portret heb ik een licht op die schaduw willen schijnen. Opdat iemand als Xueli écht wordt gezien voor de held die ze is. Want zoals iemand ooit treffend over mensen met albinisme zei: ‘Noticed by many, truly seen by few.”
Locaties foto Khalid Amakran: Oostplein & Bergweg
